Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Κοπή πίτας και συγκεντρώσεις παλαιών συναδελφων

 Δεν υπάρχει πιο ωραίο πράγμα όταν συμμετέχεις σε μια συγκέντρωση μεταξύ συναδέλφων σε μια εκδήλωση η σε μια αυθόρμητη διοργάνωση η οποία δημιουργείται για να "τα πειτε". Ο πενηντάρης η η πενηντάρα έχει το πλεονέκτημα ότι έχει γνωρίσει πολύ κόσμο κατά τη διάρκεια της επαγγελματικής του/ της καριέρας. 
     Ο κόσμος αυτός κατά τη διάρκεια της εργασιακής σχέσης που έχει με τον εν λόγω τύπο έχει συνεργαστεί τσακωθεί πάει σε ταξίδια επαγγελματικά η φιλικά, έχει συμμετάσχει σε συναντήσεις πολύωρες έχει διαπραγματεύσεις κλπ κλπ κλπ... 
    Αλλα σε μια τέτοια συγκέντρωση ξεχνιούνται όλα τα δυσοίωνα κουραστικα πράγματα και με το πρώτο ποτό χαλαρώνει ο καθένας..  αργά αργά τα βάσανα που είχες για το έργο που σε βασανίζει και πρέπει να πάει... live ... ξεχνιούνται. και με τους συνεργάτες- φίλους αρχίζεις και μιλάς μιλώντας για όλες τις εμπειρίες που έχετε ζήσει μαζί εδώ κι εκεί στη μία ή στην άλλη εταιρεία στον έναν ή στον άλλο πελάτη.. 
   Το περιεχόμενο που βάζω εδώ σίγουρα θα μπορούσε να καλύψει πολλά ήδη εργασίας και να μην καλύψεις κάποια άλλα. κάποιος πενηντάρης μπορεί να μην έχει δουλειά την περίοδο αυτή η να έχει μόλις απολυθεί. κάποιος άλλος μπορεί απλά να μη θέλει να δει στα μάτια του τους παλιούς του συναδέλφους γιατί κάποτε κάποιος κάπου του έκανε κάτι. όλα τα ενδεχόμενα παίζουν. 
   Ομως δε σημαίνει πως δεν υπάρχουν και δεν τα απολαμβάνεις όταν τελικά τα βιώνεις. όταν λοιπόν έχεις την εταιρεία σου να σου έχει κλείσει ένα τέλειο μέρος για ποτό συγκέντρωση φαΐ και μετά γίνεται η κλήρωση με τη συνηθισμένη αγωνία και το συνηθισμένο για την τύχη σου αποτέλεσμα όταν έχεις ήδη πιει δύο βοτκες και ανακαλύπτεις πως όσοι μιλάτε η δε μιλάτε μέσω teams λογω έργων βρίσκονται εκεί ζωντανοι ... τότε λίγο σκέφτεσαι... ακολουθείς τη μουσική..  ακολουθείς τον παλμό... ακολουθείς την κίνηση των άλλων και χορεύεις ξεδινεις μιλάς σχολιάζεις ευχαριστιεσαι και καταλαβαίνεις ότι υπάρχουν κι αυτές οι στιγμές...
     κι ας είναι συνηθισμένες... και ... κλασικές όπως θα πει κάποιος... γιατί αυτές οι στιγμές θα σε κάνουν την επόμενη μέρα-μακάρι να είναι Δευτέρα- να παθαίνεις περισσότερο για σένα και την οικογένειά σου και γιατί όχι... και το συνεργάτη σου...

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

57 χρονών ... "χθες πίναμε καφέ" πως έφυγε;

      Θα μπορούσε να την πει κανείς μια κοινότυπη κουβέντα για τον καθένα. Είναι η απορία που έχει ο άνθρωπος όταν στα ξαφνικά φεύγει ο συνάδελφος και εξαφανίζεται από τη γνωστή θέση στο γραφείο στη δουλειά... Και επειδή δεν θυμάσαι πάντα ονόματα... δε συγκρατείς φάτσες δεν είσαι κάθε μέρα ρε αδερφέ μέσα στην εταιρεία ή στο ίδιο έργο δεν μπορείς να θυμηθείς ποιος ή ποια ήταν ... Και ψάχνεσαι... Λες να ναι αυτός; λες να ναι αυτή; και γιατί δεν ήρθε σήμερα;...     Με την εις άτοπον απαγωγή καταλήγεις κάπου και από μια φωτογραφία ανακουφίζεσαι για κείνον ή για κείνη που δεν έφυγε ένώ αρχίζεις να συνειδητοποιείς ποιος ή ποια ήταν η θανούσα...     Για σένα που συνοδεύεις το συνάδελφο ή τη συναδέλφισσα στην τελευταία κατοικία τα πράγματα είναι πιο "απλά". Μαθαίνεις τα τελευταία νέα, ρουφάς την τελευταία πληροφορία σαν αρπακτικό για να μπορείς να μάθεις πως συμπεριφέρθηκε , τι έπαθε πως έτυχε να ξυπνήσει τη λάθος μέρα και να φύγει αυτός ο συνάδελφος ενώ επίση...

Προθεσμίες - Όταν ένα έργο πρέπει να τελειώσει..... ( Επαναλήψεις ....... )

      Η δουλειά μας είναι πάντοτε απαιτητική. Θα πει κανείς "κάθε δουλειά είναι" και δεν πρέπει να διαφωνήσουμε, όμως  όταν μια δουλειά έχει να κάνει με προθεσμίες τότε γίνεται ακόμα σκληρότερη ακόμα πιο αγχωτική. Και αυτό όσο μεγαλώνεις θα πρέπει να το διαχειρίζεσαι με τον καλύτερο τρόπο.      Κάποτε, όταν ήμουν νεότερος είχα την "πολυτέλεια" να έχω περισσότερο χρόνο να αφιερώνω στο να διεκπαιρεώσω τις εργασίες που μου είχαν ανατεθεί. Αναλόγως με το πρότζεκτ η δουλειά θα συνεχιζόταν και το βράδυ ή και το Σαββατοκύριακο χωρίς καμία συνέπεια στην υπόλοιπη ζωή μου επειδή είχα να "κτίσω" μια καριέρα και μια "εικόνα" στον εργασιακό χώρο και δεν μπορώ να πω πως είχα κάποιο παράπονο σ' αυτό το θέμα.      Είτε αργά είτε γρήγορα ο στόχος επιτυγχάνετο χάνοντας προσωπικό χρόνο κερδίζοντας ταυτόχρονα εμπειρία.     Η ίδια ερώτηση πάντως θα ερχόταν σε κάθε ηλικιακή φάση της ζωής μου και καθενός από τους συναδέλφους μου στα μετερίζια του επα...

Εντροπια

Δεν θα το περιγράψω επιστημονικά. Άλλωστε την ερμηνεία της μπορείτε να τη βρείτε..  Σίγουρα δεν αποτελεί κατάσταση ηρεμίας. Σίγουρα δεν έχει να κάνει με ντροπή. Σίγουρα οποίος διάβαζε κάποτε φυσική σε σπρώχνει κάπου σε μια κατάληξη η οποία όντως είναι η κατάληξη της πλήρους ανυπαρξίας...  και αυτό γιατί στην κατάσταση αυτή παύει να υπάρχει η έννοια της πληροφορίας κάτι που μπορεί να χαρακτηρίσει τη φάση που βρίσκεται ένα υλικό στέρεο υγρό  η αέριο. Έτσι ανεξάρτητα από τι είναι φτιαγμένο το υλικό και μεις το κάνουμε μεταφορά και στη διάσταση ενός ανθρώπου εφόσον λείπει η πληροφορία της θέσης του στο χώρο της διάστασης της χρησιμότητας της αξίας... παύει να ... υπάρχει παρόλο που είναι εκεί.... το ξέρουμε αν μπορούσαμε θα το βλέπαμε αλλά δεν είναι... δε χαρακτηρίζεται... δεν πιάνεται... .... πουφ.... Έτσι αυτή η έννοια της θερμοδυναμικης μπορεί να προσαρμοστεί στην ανθρώπινη ζωή που σίγουρα το ενδιαφέρον δεν έχει το τέλος αυτής της κατάστασης που μπορεί να φτάσει κάποιος ...